Max Ernst to rasowa bestyja h'artystyczna, jeden z moich ulubionych poszukiwaczy przygód artystycznych, eksperymentuje, wymyśla...(ur. 2 kwietnia 1891 w Brühl koło Kolonii, zm. 1 kwietnia 1976 w Paryżu) - niemiecki malarz, rzeźbiarz, grafik i pisarz. Jeden z głównych przedstawicieli surrealizmu.
W 1908 roku rozpoczyna studia filozoficzne w Bonn, gdzie poznaje malarza Augusta Macke (1887-1914) i rzeźbiarza Hansa Arpa (1887-1966), z którymi się blisko zaprzyjaźnia. Ernst zaczyna malować. Dużo również czyta, poznaje dzieła m.in. Freuda (1856-1939). Bierze udział w seansach spirytystycznych.
W 1914 zostaje zmobilizowany i przydzielony do artylerii, a potem do służb pracujących nad mapami; zostaje ranny. W 1918 roku żeni się z Lou Strauss. W 1922 roku, po narodzinach syna Jimmiego, małżeństwo rozpada się. W Kolonii Ernst staje się jednym z najbardziej znanych dadaistów. Swoje kolaże przedstawia na berlińskich Międzynarodowych Targach Dada w 1920 roku. Dzięki temu zwraca nań uwagę Andre Breton, który zaprasza go do Paryża. Wraz z Aragonem, Tzarą i Soupaultem, Breton postanawia zorganizować wystawę prac Ernsta, co wobec panujących we Francji po I wojnie nastrojów antyniemieckich jest wyzwaniem dla opinii publicznej. Ernst nie otrzymuje zresztą wizy i wiosną 1921 roku ekspozycja odbywa się bez jego obecności.
Kilka miesięcy później Andre Breton i Max Ernst spotykają się w Tyrolu, potem Breton i Paul Eluard (1892-1952) z żoną Galą udają się do Kolonii. Max zostaje przyjacielem Eluarda i...kochankiem jego żony. Głoszący wolną miłość Eluard nie protestuje. Pisze wiersze inspirując się dziełami Ernsta, a ten ilustruje poematy Eluarda. Wydają razem kilka zbiorów. W 1924 roku, po oficjalnym powstaniu surrealizmu, Ernst przystępuje do ruchu, z którego zresztą będzie w przyszłości dwukrotnie wykluczany (w 1938 i 1954 roku). Osiedla się w Paryżu w roku 1922. W tym czasie dużo pracuje i kocha się w Marie-Berthe Aurenche, która w jego oczach posiada "wdzięk postaci Botticellego". Porzuci ją jednak dla młodziutkiej Irlandki Leonory Carrington, artystki jak on sam, którą poznał w roku 1937. Ich wielka miłość skończy się jednak tragicznie: Leonora pogrążona w chorobę psychiczną wyjedzie do Stanów Zjednoczonych, gdzie znajduje również schronienie Ernst, ale z inną ukochaną.
Malarz weźmie ślub z Peggy Guggenheim, lecz ich małżeństwo przetrwa zaledwie rok, gdyż w 1942 roku Ernst zakochany jest już ponownie. Wyjeżdża do Arizony z malarką Dorotheą Tanning (ur. 1912), z którą żeni się w roku 1946. Powróci do Francji w 1953 i tu umiera 1 kwietnia 1976 roku.
gnozis art -sztuka inspiracji max ernst
abc gallery
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz