Talbot i jego TALBOTYPIA -kalotypia 1939

to zdjęcie jeziora już efekt lat doświadczeń
Fox Talbot- jeden z 5 ojców fotografii i metody zwanej TALBOTYPIA ALBO KALOTYPIA

William Henry Fox Talbot (ur. 11 lutego 1800 w Melbury, Dorsetshire; zm. 17 września 1877) angielski archeolog, chemik, lingwista, matematyk oraz pionier fotografii.
Talbot był malarzem amatorem jak również zajmował się rysunkiem, jednak nigdy nie był zadowolony w pełni ze swoich prac, by je udoskonalić często korzystał z camera obscura, z której odrysowywał powstały obraz by go później uzupełnić ręcznie.
dzięki temu, że nie był zadowolony z swoich umiejętności rysunkowych-drązył utrwalanie obrazów za pomocą udoskonalenia zachowania obrazów w camera obscura.. dał światu odbitkę swiatła..a to pozytywna strona frustracji malaskiej (najbardzoej znany adolfek niestety wybrał najczarniejsze odreagowanie niespełnionego malarza...)

Podczas podróży poślubnej, którą spędzał z żoną we Włoszech, postanowił nie kopiować pięknych widoków nad jeziorem Como za pomocą ołówka i papieru, lecz spróbował utrwalić obraz takim jak go widział w naturze za pomocą camera obscura.
Od tego właśnie pomysłu zaczął Talbot poszukiwać rozwiązań które mogą pomóc w utrwaleniu obrazu fotograficznego, poszukiwania te doprowadziły Talbota do wynalazku tzw. Talbotypii, często uważanej za lepszą metodę fotograficzną niż dagerotyp.
TALBOTYPIA , kalotypia
okno 1839
pierwsza technika negatywowo-pozytywowa, wynaleziona 1839 przez ang. uczonego W.H.F. Talbota, współczesna z dagerotypią; materiałem światłoczułym był papier nasycony azotanem srebra i - po wysuszeniu - kąpany w roztworze chlorku lub bromku sodu;

Naświetlony negatyw wywoływano w roztworze kwasu galusowego, utrwalano w roztworze tiosiarczanu sodu, płukano, suszono papier przesycano woskiem dla uzyskania przezroczystości podłoża; pozytyw kopiowano na podobnie preparowanym materiale światłoczułym; w l. 50. XIX w. proces kolodionowy wyparł talbotypię.
1939

Pierwsze próby utrwalenia obrazu na materiale światłoczułym, polegały na przygotowaniu odpowiednio spreparowanego papieru oraz ułożeniu na nim różnych przedmiotów a następnie naświetleniu całości światłem słonecznym.
1939
Papier którego używał Talbot, był najpierw cały nasycany jodkiem potasu a na jednej stronie dodatkowo miał warstwę azotanu srebra. Po wysuszeniu kąpany był w roztworze chlorku lub bromku sodu.
Po naświetleni razem z leżącymi na wierzchu przedmiotami, papier był wywoływany w roztworze kwasu galusowego i utrwalany w tiosiarczanie sodu, w efekcie na czarnym tle papieru otrzymywał biały obraz przedmiotów czyli obraz negatywowy.
1939
Ten opracowany przez siebie system naświetlania Talbot dostosował do używania w camera obscura dzięki czemu otrzymywał już nie tylko sylwetki przedmiotów ale i obrazy rzeczywiste, poprzez odpowiednie nawoskowanie papieru otrzymywał przezroczystość papieru a stąd już był mały krok do uzyskania stykowych odbitek pozytywowych. 1940
Talbot jest wynalazcą procesu negatywowego w fotografii czarno-białej, który umożliwiał wykonywanie wielu odbitek. Dotychczas każda fotografia była pojedynczym egzemplarzem.To właśnie dlatego wynalazek Talbota okazał się taki ważny, jest to pierwsza technika negatywowo-pozytywowa czyli taka jak używana do dziś.

obecnie KALOTYPIA jest nadal stosowana
Kalotypia (również znana jako Talbotypia od nazwiska wynalazcy, anglika W.H.F. Talbota) była pierwszą techniką negatywowo-pozytywową, wynalezioną w 1839 roku.

Materiałem światłoczułym był papier nasycony azotanem srebra i - po wysuszeniu - kąpany w roztworze chlorku lub bromku sodu. Naświetlony negatyw wywołuje się w roztworze kwasu galusowego i utrwala w roztworze tiosiarczanu sodu. Następnie należy go wypłukać i wysuszyć. Dla uzyskania przezroczystości podłoża negatyw woskuje się. Pozytyw uzyskuje się przez kopiowanie na podobnie przygotowanym materiale światłoczułym. Zawartość srebra w kalotypach pozwala na uzyskanie odbitek o bogatszej tonacji niż cyjanotypy. Proces ten porzucono, ponieważ na przełomie XIX i XX wieku nie potrafiono skutecznie usuwać pozostałości chemii z papieru, które z czasem prowadziły do zniszczenia obrazu. Dzisiejsze bezkwasowe papiery oraz wykorzystanie utrwalacza Hypo pozwalają na uzyskanie stosunkowo trwałego obrazu. Metoda ta wymaga wykorzystania odbitek drogą stykową. Do wykonywania odbitek nadają się negatywy kontrastowe
o Talbocie tu
historia fotografii -kalendarium