Memy i definicje memów w innych umysłach

definicje memu:
~*Glen Grant: Zaraźliwy wzorzec informacji powielany przez pasożytniczo zainfekowane ludzkie umysły i modyfikujący ich zachowanie, powodujący, że rozprzestrzeniają oni ten wzorzec. Pojedyncze hasła, melodie, ikony, wynalazki i mody są typowymi memami. Idea czy wzorzec informacji nie jest memem dopóki nie spowoduje, że ktoś go powieli. Cała przekazywana wiedza jest memetyczna
*H. Keith Henson: Memom udaje się przetrwać w świecie ponieważ ludzie przekazują je innym ludziom, werykalnie – następnym pokoleniom i horyzontalnie – swoim ziomkom. Ten proces jest analogiczny do tego w jakim geny wierzby powodują, że wierzby-drzewa rozsiewają te geny, albo jak wirus przeziębienia powoduje, że kichamy i go rozsiewamy.
*Peter J. Vajk: W przeciwieństwie do genów, memy nie są kodowane w uniwersalnym kodzie w ludzkich umysłach lub kulturze. Np. perspektywa zbieżna w malarstwie, która pojawiła się początkowo w XVI, może być przekazywana wśród niemców, anglików czy chińczyków. Może być opisana słowami, równaniami algebraicznymi, czy rysunkami. Niezależnie, w jakiej formie ten mem będzie transmitowany, przejawia się w rozpoznawalnym elemencie realizmu, który pojawi się w dziełach sztuki wytworzonych przez artystów zainfekowanych tym memem.
*Lee Borkman: Memy, tak jak geny, różnią się swoim przystosowaniem do przetrwania w środowisku ludzkim. Niektóre rozmnażają się jak króliki, ale mają bardzo krótki żywot (mody), podczas, gdy inne reprodukują się wolno ale utrzymują się przez wieki (religia). Przystosowanie memu nie jest równoznaczne ani koniecznie powiązane z przystosowaniem organizmu. Np. mem ‘palenie jest fajne’ jest bardzo dobry dla samego siebie, ale w dużym stopniu zabójczy dla swego gospodarza.
Richard Brodie podzielił memy na:
#memy-kategorie - memy, którymi kroimy świat na kawałki, klasyfikując i nazywając rzeczy
#memy-strategie - przekonania dotyczące skutków i przyczyn.
#memy-skojarzenia - wiążą memy ze sobą. Przyswojenie memu-skojarzenia sprawia, że pojawienie się jednego obiektu wyzwala natychmiast odpowiednie uczucie.
Określił też, co nazywać należy dobrym memem. Jest to mem, który z łatwością rozprzestrzenia się w populacji.
Wynikiem ekspresji memów są socjotypy, przybierające postać języków, melodii, projektów, wartości moralnych i estetycznych, wzorów działania, czy czegokolwiek innego, co można przyswoić dzięki internalizacji i co można przekazać innym jako jedną całość poprzez proces obiektywizacji - eksternalizacji. Memy konkurują ze sobą o środowisko naturalne - pamięć zawartą w ludzkich mózgach i szersze środowisko, w którym się obiektywizują.
WIRUSY UMYSŁU: Memy, które zawierają nakaz samoreplikacji, nazywane są w memetyce wirusami umysłu.
Memy jako jednostki:
Memetyka traktuje memy jako dyskretne jednostki, które są niepodzielne, nie dające się podzielić na inne, mniejsze. Mem jako ‘jednostka’ pozwala myślenia o nim jako o ‘fragmencie, części myśli, która może kopiować się z osoby do osoby, niezależnie czy myśl ta zawiera inne, czy też tworzy część większego memu. Mem może składać się z pojedynczego słowa, albo z całego tekstu, w którym po raz pierwszy został użyty.
memplex: Większość badań nad memami skupia się na grupach memów zwanych memplexami – takimi jak religia, doktryny lub systemu polityczne czy kulturowe. Memplex zawiera wzajemnie wspierające się memy, które razem mają większe szanse na ewolucyjny sukces.
MEMETYKA
Memetyka może być zdefiniowana jako podejście próbujące stworzyć model ewolucji memów. Memy przechodzą procesy zmian (mutacji, rekombinacji) ich wewnętrznej struktury. Rózne wersje współzawodniczą o ograniczoną przestrzeń pamięciową dostępną w różnych osobnikach. Najlepiej dostosowana wersja wygra i rozmnoży się. To rozszerzanie się może być przestawione matematycznie, jednakże w praktyce jest trudno stworzyć odpowiednie wartości parametrów modelu. Bardziej jakościowie podejście proponuje tworzenie kryteriów dopasowania memu, w stosunku do innych memów, biorąc pod uwagę poszczególne stadia memetycznego cyklu życia. Tak jak w przypadku genów, nie jest konieczne aby znać właściwy kod czy nawet wielkość czy granice memy aby mówić o jego dopasowaniu, aby przewidywać jego przyszłe rozprzestrzenianie się, przetrwanie lub wymarcie e populacji współzawodniczących memów. Takie przewidywania mogą być empirycznie sprawdzone. Np. memetyczna hipoteza mówi, że proste memy rozprzestrzeniają się szybciej. Może to być sprawdzone poprzez obserwację (może w kontrolowanych warunkach) dwóch memów, które są podobne pod wszystkimi względami, poza tym, że jeden jest prostszy.
Literatura :
Dawkins Richard, Samolubny gen
Brodie Richard, Wirus umysłu, Łódź 1997./Blackmore Susan, Maszyna memowa, Poznań 2002./Linki zewnętrzne: Forum Memetyczne