Lipko -natający budkowy ton, płodny szlagierami

Romuald Lipko - bestyja muzyczna z uchem do melodii, nie wiem jak on to robi, bo nie znam się na kuchni muzycznej ale bez Lipki nie byłoby Wiekiej Budki...urodził się 3 kwietnia 1950 w Lublinie, polski instrumentalista (instrumenty klawiszowe, trąbka, gitara basowa) i kompozytor.
Ukończył podstawową szkołę muzyczną, z liceum muzycznego został wydalony za udział w programie telewizyjnym. Od początku lat 70. Lipko był basistą, a później głównie klawiszowcem i kompozytorem w jednym z najbardziej popularnych zespołów muzycznych w Polsce – Budce Suflera.
Niektóre z jego pierwszych kompozycji w Budce to Piosenka, którą być może napisałby Artur Rimbaud, Zdarzenie oraz Biały demon.
W 1978 przejął rolę lidera Budki Suflera po odejściu wokalisty Krzysztofa Cugowskiego.
Jego największym sukcesem komercyjnym okazała się płyta Nic nie boli, tak jak życie, wydana w 1997 roku. Sprzedała się w ponad milionowym nakładzie.
Sukcesem muzycznym natomiast był występ w nowojorskiej Carnegie Hall i sesja nagraniowa w Village Studio w Los Angeles pod okiem Grega Philinganesa. Współpracował wtedy z Marcusem Millerem, Stevem Lukatherem i Sheilą E.
Romuald Lipko współpracował z wieloma polskimi wokalistkami. Pisał piosenki m.in. dla Anny Jantar (Nic nie może wiecznie trwać), Urszuli, Ireny Jarockiej, Zdzisławy Sośnickiej (Aleja gwiazd), Izabeli Trojanowskiej (Jestem twoim grzechem
nieoficjalna strona